Η οικονομική κρίση που μαστίζει την πατρίδα μας κατά τα τελευταία τρία χρόνια, πέραν της πλήρους απαξιώσεως του, ούτως ή άλλως, σαθρού πολιτικού μας συστήματος και της συνεχώς αυξανομένης καταστροφής της χώρας, έγινε αφορμή να αποκαλυφθεί και ένα, πιθανώς οργανωμένο, σχέδιο γενοκτονίας των Ελλήνων. Δεν ανήκουμε στην κατηγορία των μυθοπλαστών, ούτε σε όσους αρέσκονται να υιοθετούν σενάρια συνομωσίας. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα, με τα τραγικά και αναμφισβήτητα γεγονότα που μας παρουσιάζει, μας υποχρεώνει να εξετάζουμε σοβαρά και αυτή την εκδοχή.
Κατ΄ αρχάς, η εδώ και δεκαετίες αποβιομηχανοποίηση της χώρας μας σε συνδυασμό με την καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την κλοπή των αποταμιεύσεων των Ελλήνων με τα σκάνδαλα του Χρηματιστηρίου και των ομολόγων, την καταστροφή της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, την λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας μέσω δυσβάστακτων φόρων και την σταδιακή εξάρτηση των εργαζομένων μόνον από τον μισθό τους, προετοίμασαν το έδαφος ώστε να δοθεί η χαριστική βολή, η οποία ήταν η αιφνιδιαστική, μεγάλη σε έκταση και αδικαιολόγητη μείωση των αποδοχών τους.
Η δραματική αυτή μείωση της οικονομικής δυνατότητος έφερε, πολύ γρήγορα, την κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων με όλες τις δυσμενείς επιπτώσεις αυτής της εξελίξεως. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού υποσιτίζεται και υποχρεώνεται να καταφεύγει στα συσσίτια της εκκλησίας, των δήμων, ή να επιβιώνει χάρις στην φιλανθρωπία ορισμένων ιδιωτών ή πολιτικών κομμάτων που μοιράζουν τρόφιμα. Η κατάσταση αυτή έχει ως αποτέλεσμα την άμεση ή έμμεση (λόγω ασθενειών που προκαλούνται από την μειωμένη αντοχή του οργανισμού των υποσιτιζομένων ατόμων) φυσική εξόντωση πολλών ανθρώπων που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες όπως γερόντων και αστέγων που έχουν προηγουμένως εξαναγκασθεί να διαβιώσουν υπό άθλιες συνθήκες υγιεινής κατοικώντας είτε σε τρώγλες, είτε στην ύπαιθρο, σε παγκάκια, προσπαθώντας να βρουν τροφή ψάχνοντας σε σκουπιδοτενεκέδες.
Επίσης, οι υπερβολικές αυξήσεις της φορολογίας, τα γνωστά χαράτσια, η απώλεια της ιδιοκτησίας και της εργασίας τους, η διακοπή του ρεύματος στις κατοικίες, η αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις υπερβολικές οικονομικές απαιτήσεις που επιβάλλονται από το κράτος και η απώλεια κάθε ελπίδας για μεταβολή των δεδομένων, οδηγεί μεγάλο αριθμό συμπατριωτών μας στην αυτοκτονία. Το τραγικό στοιχείο στις αυτοκτονίες που συμβαίνουν εξαιτίας αυτών των αιτιών, είναι πως οι αυτόχειρες δεν ανήκουν στην κατηγορία των ψυχικώς ασθενών αλλά, είναι άτομα πνευματικά και ψυχικά υγιή που ανήκουν στις παραγωγικές ομάδες της κοινωνίας.
Πλέον των προαναφερθέντων, η βιαίως επιβληθείσα στην χώρα μας οικονομική κρίση, είχε ως συνέπεια τον εκπατρισμό μεγάλου αριθμού Ελλήνων με υψηλό επίπεδο μορφώσεως, εμπειρίας και ικανοτήτων όπως επιστημόνων, πτυχιούχων νέων, επαγγελματιών, εμπείρων τεχνιτών. Δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηριχθεί πως εάν κατά τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 έφυγαν από την χώρα τα εργατικά χέρια, τώρα φεύγουν από την χώρα τα μυαλά. Η απώλειά τους έχει τραγικές επιπτώσεις για την πατρίδα μας και θέτει σε σοβαρό κίνδυνο το μέλλον της διότι, όχι μόνον της στερεί το πλέον ικανό ανθρώπινο δυναμικό αλλά, κυρίως, διότι αφήνει σ΄ αυτή τους γέροντες, μεγάλο αριθμό μη ικανών προς εργασία και τους λαθρομετανάστες με τα τόσα προβλήματα έχουν μέχρι τώρα δημιουργήσει και αναμένεται να συνεχίσουν να δημιουργούν.
Άλλη μία παράμετρος που συνιστά στοιχείο ενδεχομένης και κατευθυνομένης προσπάθειας βιολογικής εξοντώσεως των Ελλήνων είναι η στάση που τηρούν οι κυβερνήσεις στον τομέα της υγείας. Η απεργία που πραγματοποίησαν οι φαρμακοποιοί κατά τον Ιούνιο, υπήρξε αιτία να αποκαλυφθεί η έλλειψη κρισίμων για την υγεία φαρμάκων με συνέπεια να τεθεί σε άμεσο κίνδυνο η ζωή υπερηλίκων ατόμων καθώς επίσης και ασθενών με σοβαρές ασθένειες όπως καρκινοπαθών, διαβητικών, υπερτασικών κλπ. Και μπορεί, υπό την πίεση του σάλου που δημιουργήθηκε και των σκοπιμοτήτων της προεκλογικής περιόδου, να βρέθηκε προς στιγμήν κάποια λύση στο πρόβλημα, ουδείς όμως είναι σε θέση να εγγυηθεί πως σε ένα παρόμοιο μελλοντικό γεγονός, το κράτος θα κατορθώσει να αντιδράσει ικανοποιητικά. Επί πλέον, πρόσφατες αποκαλύψεις στον τύπο και τους τηλεοπτικούς σταθμούς κατέδειξαν την έλλειψη ή την ανυπαρξία φαρμάκων σε φυλακές, αναμορφωτήρια και ιδρύματα ψυχικών νοσημάτων με αποτέλεσμα ο κίνδυνος για την ζωή των τροφίμων τους να είναι υπαρκτός. Εάν στα παραπάνω προστεθεί και ο πρόσφατος νόμος που επιτρέπει, υπό κάποιες προϋποθέσεις τις οποίες είναι δύσκολο να εξασφαλίσει ο ενδιαφερόμενος, την δυνατότητα να αφαιρούνται τα όργανα όσων κρίνονται πως είναι εγκεφαλικώς νεκροί, σε συνδυασμό με τις υπερβολικά μεγάλες τιμές των ανθρωπίνων οργάνων για μεταμοσχεύσεις, αντιλαμβάνεται κάποιος πως η ζωή των συγχρόνων Ελλήνων αντιμετωπίζει πολλούς, σοβαρούς και ύπουλους κινδύνους.
Το πλέον ανησυχητικό όμως στοιχείο για την μελλοντική επιβίωση της ελληνικής φυλής, είναι τα εγκλήματα που γίνονται, με την δική μας δυστυχώς αδιαφορία ή ανοχή, εις βάρος της παρούσας νέας γενεάς καί θα επηρεάσουν καί εκείνες του μέλλοντος. Αν και είμαστε χώρα η οποία αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υπογεννητικότητος, τα προνόμια των πολυτέκνων είτε περικόπτονται, είτε προλειαίνεται το έδαφος για την περικοπή τους. Ο γάμος, όπως και η απόκτηση τέκνου, θεωρούνται πλέον τεκμήρια διαβιώσεως που φορολογούνται και περικόπτεται ή καταργείται το επίδομα του τοκετού. Επίσης, όπως αναφέρθηκε και πάλι από τα μέσα ενημερώσεως, νοσοκομείο της χώρας αρνήθηκε να δώσει το νεογέννητο τέκνο τους σε γονείς που αδυνατούσαν να καταβάλουν τα έξοδα του τοκετού με αποτέλεσμα, να απαιτηθεί η παρέμβαση φιλανθρώπων συμπατριωτών μας για να δοθεί λύση. Έχει ακόμη καταγγελθεί πως, πολλοί εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα, με την απειλή της μη προσλήψεως ή της απολύσεως εάν δεν συμμορφωθούν, απαιτούν, από τις προσλαμβανόμενες υπαλλήλους τους, να δεσμεύονται πως δεν θα μείνουν έγκυοι για κάποιο χρονικό διάστημα που τους καθορίζουν αυτοί. Το κράτος, υποκύπτοντας σε απαιτήσεις της τρόϊκα (έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται οι αρμόδιοι), μειώνει συνεχώς τον αριθμό τόσο των βρεφονηπιακών σταθμών που συντηρεί, όσο και των βρεφονηπιοκόμων, με συνέπεια, οι εργαζόμενες μητέρες να μην έχουν την δυνατότητα να εμπιστευθούν σε κάποιον τα νήπια καί τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας. Η ολοκλήρωση του δράματος συντελείται με την προτεραιότητα που δίνεται, από τους κρατικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς, στα παιδιά των μεταναστών εις βάρος των ελληνοπαίδων. Επί πλέον, λόγω της οικονομικής κρίσεως, πολλοί γονείς, επειδή δεν έχουν την δυνατότητα να αναθρέψουν τα παιδιά τους, είτε τα εγκαταλείπουν σε ιδρύματα, είτε παραμελούν την ανατροφή τους, είτε, ακόμη χειρότερο, τα κακοποιούν. Έτσι, είναι πολύ σύνηθες να παρατηρείται το φαινόμενο παιδιών που τα εγκαταλείπουν οι δυνάμεις τους και πέφτουν αναίσθητα στα σχολεία λόγω υποσιτισμού, καθώς επίσης και εκείνων που αναγκάζονται να διακόψουν την φοίτησή τους, ακόμη και στο Δημοτικό Σχολείο, προκειμένου να εργασθούν για να επιβιώσουν. Συνεπώς, εάν δεν είναι ενδείξεις γενοκτονίας και αυτά που γίνονται εις βάρος της νέας γενεάς, της ελπίδος δηλαδή του έθνους, τότε πως μπορούν να χαρακτηρισθούν τα όσα απαράδεκτα γίνονται εναντίον της;
Όλα τα παραπάνω, εκτός των άλλων, έχουν προφανή και σοβαρή επίπτωση στην ασφάλεια και την άμυνα της χώρας, τόσο βραχυπρόθεσμα, όσο και μακροπρόθεσμα. Η απότομη έξοδος από την χώρα ενεργού άρρενος πληθυσμού, αποστερεί άμεσα από την εφεδρεία σημαντικό αριθμό εκπαιδευμένου προσωπικού, το οποίο είναι απαραίτητο σε μία πιθανή επιστράτευση. Όμως, και κατά την παρούσα χρονική περίοδο, είναι πολύ δύσκολη τόσο η εκπαίδευση όσο και η μετατροπή τους σε αξιόμαχους στρατιώτες, των νεοσυλλέκτων που αντιμετωπίζουν πάσης φύσεως σοβαρά προβλήματα τα οποία έχουν υποσκάψει πιθανόν και το ηθικό τους.
Μακροπρόθεσμα, η μείωση του γηγενούς πληθυσμού, σε συνδυασμό με την παράλληλη ανεξέλεγκτη αύξηση των λαθρομεταναστών, μειώνει όχι μόνο την οροφή των ενόπλων Δυνάμεων αλλά και την μαχητική ισχύ τους. Σε μία χώρα όπως η δική μας, η οποία αντιμετωπίζει πολλές και συνεχώς αυξανόμενες απειλές κατά της εδαφικής της ακεραιότητος, η ανάγκη να αντιμετωπισθούν οι παρενέργειες των κινδύνων κατά της ζωής των Ελλήνων, λαμβάνει διαστάσεις εθνικής επιβιώσεως.
Ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος είναι, κατά την άποψή μου, η ανασυγκρότηση από το κράτος του θεσμού της κοινωνικής πρόνοιας. Εάν οι εκάστοτε κυβερνώντες έχουν τη θέληση που απαιτείται να ασχοληθούν σοβαρά με το θέμα, το εγχείρημα αυτό δεν είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Έχουμε ιερά υποχρέωση, όπως αναφέρει ο ποιητής «σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθουνε, θα περάσουν», να παραμερίσουμε τους μικροκομματισμούς και τις πολιτικές αγκυλώσεις που επιβάλλονται από αυτούς και να απαιτήσουμε από τους πολιτικούς μας ταγούς να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να λάβουν τα ενδεικνυόμενα μέτρα. Σε διαφορετική περίπτωση θα είμαστε συνυπεύθυνοι και υπόλογοι της καταστροφής θα υποχρεωθούμε δε να υπογράψουμε το πιστοποιητικό του θανάτου της πατρίδος μας εμείς, που την αγαπάμε πραγματικά και έχουμε επιλέξει, όχι να την εκμεταλλευόμαστε, αλλά να την υπηρετούμε, να την υπερασπιζόμαστε και, εάν απαιτείται, να θυσιαζόμαστε γι΄ αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου