Η ανάδειξη του Κουρδιστάν σε περιφερειακή δύναμη και τα προβλήματα που δημιουργεί

στις Τρίτη, 1 Ιουλίου 2014 - 8:58 π.μ.

ΜΕΛΕΤΗΣ ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ



Συμφωνα με χθεσινή ανταπόκριση στην ιστοσελίδα του CNN, ο πρόεδρος του
Ισραήλ Σιμόν Πέρες επισκέφθηκε τον Λευκό Οίκο την Τετάρτη, κλείνοντας
την προεδρική του θητεία (και μία πολιτική σταδιοδρομία 60 χρόνων).

Μετά τη συνάντηση, ο 90χρονος αλλά ακμαιότατος Πέρες
δήλωσε ότι «είπα στον πρόεδρο ότι το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί
θα ήταν το Ιράκ να παραμείνει ενιαίο κράτος, αλλά διερωτώμαι αν αυτό
είναι δυνατό. Για να γίνει αυτό, απαιτείται ισχυρός στρατός που να
πιέσει ταυτόχρονα τα τρία μέρη [σ.σ. Σουννίτες, Σιίτες, Κούρδους]. Δεν
βλέπω να υπάρχει ο στρατός που θα το κάνει και δεν βλέπω ότι τα τρία
μέρη θα συμφωνήσουν σε αυτό». Ο Πέρες δήλωσε επίσης ότι «η κουρδική
περιφέρεια ήταν μία από τις λίγες επιτυχίες που προέκυψαν από τον πόλεμο
στο Ιράκ». «Οι Κούρδοι», προσέθεσε ο πρόεδρος του Ισραήλ, «έχουν ήδη
οικοδομήσει δικό τους κράτος. Υποστηρίζονται από την Τουρκία και έχουν
βασικά δημοκρατία. Για παράδειγμα, οι γυναίκες έχουν ίσα δικαιώματα,
κάτι που αποτελεί την πρώτη ένδειξη δημοκρατίας».



Οι δηλώσεις του Πέρες σηματοδοτούν τη δρομολόγηση της ανακήρυξης
ανεξαρτησίας του ιρακινού Κουρδιστάν, που ουσιαστικά έχει ήδη
προαναγγελθεί. «Το Κουρδιστάν θα επιδιώξει την επίσημη ανεξαρτητοποίησή
του από το υπόλοιπο Ιράκ», δήλωσε στο CNN ο πρόεδρος του ιρακινού
Κουρδιστάν Μασούντ Μπαρζανί λίγο πριν από τη συνάντησή του με τον
Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Τζων Κέρυ. Ο Μπαρζανί άφησε ανοικτό το
ενδεχόμενο δημοψηφίσματος με θέμα την επισημοποίηση της κουρδικής
ανεξαρτησίας.



Οι Κούρδοι, λαός αρχαίος στην Εγγύς Ανατολή, σχηματίζουν έναν αστερία,
που εξαπλώνεται από την ανατολική Τουρκία μέχρι τον Καύκασο και την
Μεσοποταμία, σε διάφορες χώρες: Τουρκία, Ιράν, Ιράκ, Συρία κλπ. Έχουν
έντονη εθνική συνείδηση, επίγνωση του ιστορικού παρελθόντος τους, πνεύμα
ανεξαρτησίας και πολεμική ιδιοσυγκρασία. Η καταπίεση και η καταστολή
τους από τις αρχές των κρατών στα οποία διαβιούν, όχι μόνον δεν τους
έκαμψε αλλά τους κατέστησε περισσότερο μαχητικούς και αδιάλλακτους. Η
αμερικανική εισβολή στο Ιράκ και η πτώση του Σαντάμ οδήγησε στη
δημιουργία κουρδικής αυτόνομης περιφέρειας στον βορρά της χώρας. Οι
Κούρδοι προσέγγισαν έκτοτε την αμερικανική πολιτική, έγιναν πιστοί
σύμμαχοι της Δύσης, δέχθηκαν δε σημαντική τεχνογνωσία, αρωγή και
επενδύσεις από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Ταυτόχρονα, στο έδαφός τους
υπάρχουν σημαντικά πετρελαϊκά κοιτάσματα, τα οποία ο Μουσταφά Κεμάλ
επεχείρησε αλλά απέτυχε να ενσωματώσει στο τουρκικό κράτος που
συγκρότησε το 1923 (λόγω της ελληνικής εισβολής στην Μικρά Ασία, που τον
κράτησε καθηλωμένο στο δυτικό μέτωπο).



Η ανάδειξη του Κουρδιστάν σε περιφερειακή δύναμη δημιουργεί πρώτα-πρώτα
μείζον πρόβλημα στην Τουρκία, στο ανατολικό τμήμα της οποίας ζουν
συμπαγείς ομάδες Κούρδων. Σύμφωνα με έγκυρες αμερικανικές πηγές, το
μεγαλύτερο μέρος των απανταχού Κούρδων ζει στην Τουρκία, ανέρχεται στα
14.000.000 και αποτελεί το 18% του πληθυσμού της Τουρκίας. Άλλες δυτικές
πηγές τους υπολογίζουν στα 18-19.000.000 και στο 25% του τουρκικού
πληθυσμού. Οι ίδιοι οι Κούρδοι ισχυρίζονται ότι είναι 20-25.000.000. Το
τουρκικό Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας τους υπολογίζει επίσημα, σύμφωνα με
έκθεση του 2000, στα 12.600.000 ή 15,7% του τουρκικού πληθυσμού.



Ο κουρδικός πληθυσμός της Τουρκίας είναι εγκατεστημένος κυρίως στο
νοτιοανατολικό μέρος της τουρκικής επικράτειας και αποτελεί δημογραφικό
συνεχές με τους Κούρδους του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας. Οι τουρκικές
αρχές, βέβαια, έχουν εκμεταλλευθεί τις εσωτερικές έριδες των Κούρδων
και συμμαχούν με τους Κούρδους του Ιράκ εναντίον των Κούρδων της
Τουρκίας που ανήκουν σε αντίπαλη φατρία, κ.ο.κ. Αλλά, παρά τη
συνεργασία, η ανακήρυξη ανεξάρτητου και κυρίαρχου κουρδικού κράτους αργά
ή γρήγορα θα οδηγήσει σε ισχυρή και μάλλον αναπότρεπτη τάση απορρόφησης
των Κούρδων της Τουρκίας, της Συρίας και του Ιράν. Η τάση αυτή θα γίνει
ακόμα πιό πιθανή αν οι Κούρδοι συνεχίσουν την ευφυή πολιτική της
γεωπολιτικής προσκόλλησής τους στην Δύση και της συμμετοχής τους στο
στρατόπεδο των αντιπάλων των τζιχαντιστών, που ήδη τους απέφερε το
Κιρκούκ και την επίσπευση της ανεξαρτησίας τους.



kontranews.gr